Begin 2021 stond mijn leven opnieuw op z’n kop. Ik bleek lymfeklierkanker te hebben, een langzaam groeiende, ongeneeslijke vorm. Voor mij was naar het ziekenhuis gaan een enorme uitdaging, vanwege vroegkinderlijk trauma. Toch heeft alles rondom de kanker me geholpen met herstellen van de traumaklachten, omdat ik mijn angsten wel moest aangaan. Dit proces heb ik beschreven in mijn boek: Tegelijkertijd. Het is mijn missie geworden om de medische zorg traumasensitiever te maken. Ik geef gastlessen aan (aankomend) zorgprofessionals over hoe om te gaan met patiënten met trauma in de voorgeschiedenis.
Daarnaast vind ik het belangrijk dat er meer aandacht komt voor het leven na de diagnose kanker. Voor mij komt er geen‘na’ kanker, maar is de kanker een chronische ziekte geworden. Ik ben ook nog niet behandeld voor de kanker (wait and see). Ook dan is het een zoektocht om het leven na de diagnose weer op te pakken en opnieuw vorm te geven.
Voor kanjer.nl ga ik maandelijks een blog schrijven over wat ik hierin meemaak en hoe ik mij weg hierin probeer te vinden leven.
Groet,
Roos Steen
